Maniler

Maniler

Aynam düştü yerlere
Karıştı gazellere
Beni şu kara gönlüm
Düştü güzellere

Su gelir deste deste
Ayrılır gider dosta
Gurbet yansın yıkılsın
Sağ giden gelir hasta.

Altın yüksüğüm var benim
Parmağıma dar benim
Şu Nurhağın içinde
Ela gözlü yar benim.

Sandık üstende gezerim,.
Sandığa gül dizerim,
Ben Nurhağın kızıyım
Ağır yerde gezerim.

Yandı yine analar
Kan ağlıyor bacılar,
Neydelim çilemiz dolmamış Bitmeyecek acılar.

Masa üstünde çiçek,
Bu çiçek biçilecek,
Yakında Nurhak’ta;
Senin şerbetin içilecek.

Maydonoz ot değil mi?
Yaprağı dört değil mi?
Ben sevdim eller aldı,
Bu bana dert değil mi?

Uzun uzun kavaklar,
Dökülüyor yapraklar,
Ben gelemem siz gelin
Sevgili arkadaşlar.

Nurhak Nurhak içinde,
Nurhak çukur içinde,
Allah Nurhağı korusun,
Sevdiğim var içinde.

Armutu taşlayalım
Dibinde kışlayalım
Kağıt kalem al yarim
Maniye başlayalım.

Ey ulu dağlar
Çeşmeli sulu dağlar
Burada ne güzeller doğar,
Gök gürler bulutlar ağlar.

Ben seni pekmez sandim
Yüreğimi yakmaz sandım
Bir lokma tuz ekmeği
Başıma kakmaz sandım.

Raf üstünde siniler;
El değmeden iniler.
Yari gurbette olanın
Kulakları çınılar.

Bahçelerde saz olur
Gül açılır yaz olur
Ben yarime gül demem
Gülün ömrü az olur.

Aynam düştü gazele.
Gönlüm düştü güzele
Gönlünün gözü çıksın
Sevmeseydin ezeli.